اثر تنش خشکی بر رشد و معماری ریشه ی گندم در مرحله رشد رویشی

توسعة گیاهان زراعی با صفات مطلوب ریشه ای آن ها را قادر می سازد تا در خاک های شور و دارای محدودیت آبی عملکرد بالاتری داشته باشند. هدف از اجرای این مطالعه تعیین سطوح خشکی مناسب به منظور دستیابی به پاسخ های رشدی ریشه و شناسایی تنوع ژنتیکی در طول ریشه اصلی و طول انشعابات ریشه در پاسخ به تنش خشکی بود. در این پژوهش، سه آزمایش گلخانه‌ای جداگانه با استفاده از لوله‎های پی‌وی‌سی (5/10 سانتی متر قطر و 50 سانتی متر طول) در مرحله رویشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تنش خشکی در پتانسیل آب خاک -7 تا -8 مگاپاسکال به عنوان پتانسیل مناسب برای ایجاد پاسخ رشدی معنی دار ریشه تعیین شد. بین ارقام گندم از نظر واکنش رشدی ریشه به تنش خشکی تنوع ژنتیکی مشاهده شد. خشکی سبب کاهش رشد سیستم ریشه ای همه ارقام از جمله طول ریشه های اصلی، طول دو ریشه بلندتر، تعداد ریشه اصلی و فاصله اولین انشعاب تا نوک ریشه به ترتیب به میزان 19، 21، 37 و 46 درصد در مقایسه با شاهد شد. مقادیر کاهش صفات رشدی ریشه برای ازقام متحمل به خشکی کمتر از ارقام حساس به خشکی بود. تنوع ژنتیکی در پاسخ رشدی ریشه به تنش خشکی در ارقام گندم بیانگر وجود فرصت‌های مناسب برای بهبود تحمل به خشکی از طریق به نژادی گیاهی است.